گفت‌وگو با شایا شجاع‌نوری یکی از بنیان‌گذاران گروه «دنگ شو»
ژوبین غازیانی – ونکوور
گروه پرطرفدار دنگ شو روز ۱۶ سپتامبر در سالن سنتینیال نورث ونکوور، اجرایی پرفروغ داشت و توانست هواداران خود در شهر ونکوور را راضی به خانه‌ها برگرداند. این تور که نخستین تور این گروه در کانادا بود، شهرهای مونترآل و تورنتو را هم در بر می‌گرفت. علی‌رغم برنامهٔ فشردهٔ این گروه، با هماهنگی و همکاری مدیریت شرکت پاندا ایونتس، برگزارکنندهٔ تور دنگ شو در کانادا، توانستیم گفت‌وگوی کوتاهی با شایا شجاع‌نوری، یکی از بنیان‌گذاران این گروه، داشته باشیم که توجه شما را به آن جلب می‌کنیم.
با سلام و سپاس از وقتی که در اختیار ما قرار دادید. پیش از هر چیز می‌خواستم دربارهٔ فلسفهٔ انتخاب نام گروه برای کسانی که کمتر در این‌باره می‌دانند، برایمان بگویید.
نام گروه بر اساس یکی از اشعر مولانا انتخاب شده که در آن می‌گوید:
در عشق جانان جان بده، بی‌عشق نگشاید گره
ای روح اینجا مست شو، وی عقل اینجا دنگ شو
ولی خیلی از کسانی که با این شعر آشنا نیستند، فکر می‌کنند که «شو» به معنی شوی انگلیسی یعنی «نمایش» است و دنگ هم به معنی «لعنت» است؛ مثلاً damn show. در حالی‌که چنین نیست و نام گروه ما نامی کاملاً ایرانی است.
جالب این است که در تمامی زبان‌های دنیا با زبانی برخورد نکرده‌ام که «دنگ» در آن معنی خاصی نداشته باشد و این یکی از جذابیت‌های نام گروه ماست.
چه شد که «دنگ شو» شکل گرفت و آیا از ابتدا فکر می‌کردید، به موفقیت‌هایی که اکنون رسیده‌اید، دست پیدا کنید؟
«دنگ شو» واقعاً خودش شکل گرفت و ما در شکل‌گیری آن نقشی نداشتیم. ما پیش‌بینی‌ای برای شکل گرفتن آن نداشتیم. «دنگ شو» انگار روحی بود که بازیگرهایش را خودش انتخاب کرد. ما صرفاً برای دل خودمان شروع کردیم به کارکردن و دیدیم که دل‌های بقیه هم با آن همسو است و با ما حالشان خوب است.
افراد گروه «دنگ شو» از ابتدای فعالیت تاکنون بسیار تغییر کرده‌اند. این تغییرات از چه مقطعی اتفاق افتاد و چرا؟ نتیجهٔ این تغییرات را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از ابتدای شکل‌گیری «دنگ شو»، این گروه با فلسفهٔ تغییر و اصالت تغییر، شکل گرفت. زمان خاصی نبود که این تغییرات شروع شد، به‌هرحال ایدهٔ من و طاها این بود که از خواننده‌ها به‌عنوان بازیگر استفاده بکنیم و لزومی ندارد که همیشه نقش اول فیلم ثابت باشد.
بماند که الان چند سالی است با میلادیم، خیلی با هم خوب‌ایم و داریم به پیش می‌رویم. الان اگر میلاد هم روزی از گروه برود، ترسی نداریم و فقط غمگینِ نبودنش می‌شویم. کلاً تغییر است که گروه ما را می‌سازد و همان‌طوری که اعضای گروه تغییر کرده‌اند، نوع موسیقی‌مان هم تغییر کرده است و همین تغییرات است که باعث شده گروه زنده بماند و پویا و پویا تر شود.
خوانندگان زیادی مانند علی زند وکیلی، ابوذر صفاریان، سعید آتانی، امید نعمتی و سپنتا مجتهدزاده در این گروه آمدند و رفتند، که هر کدامشان الان یا گروهی جدا تأسیس کرده‌اند یا با گروهی دیگر کارشان را ادامه داده‌اند… چرا نتوانستند در گروه «دنگ شو» باقی بمانند؟
اغلب همه فکر می‌کنند که این خواننده‌ها بوده‌اند که از گروه ما رفتند و در جاهایی هم خودشان در مصاحبه‌هایشان این را عنوان کرده‌اند. اما درستش این است که ما خواستیم خواننده را عوض کنیم برای اینکه در مقطعی احساس کردیم که نیاز به هوای تازه‌تری را در خوانندگی داریم و باید خواننده‌ای جدید را واردِ گروه بکنیم.
اما ما همچنان با همهٔ آن‌ها دوست‌ایم و الان هم اگر برای ترانه‌ای خاص حس کنیم که نیاز به خواننده‌ای دیگر داریم، این کار را می‌کنیم اما فعلاً که میلاد توانایی‌اش به حدی است که جای خالی خیلی از دوستان را پر می‌کند.
از آهنگ‌های شما در چند فیلم سینمایی استفاده شده. لطفاً برای خوانندگان ما از چگونگی ورود دنگ شو به سینما بگویید.
فرق «دنگ شو» با بقیهٔ گروه‌های موسیقی این است که این گروه، گروهی سینمایی است که کار موسیقی می‌کند. از ابتدا مثلاً طاها کارگردان سینما بود، پدر ما هم تهیه‌کننده و بازیگر سینما بودند و ما هم با دنیای سینما آشنا بودیم. خود من هم کار موسیقی را با ساخت موسیقی فیلم شروع کردم و این‌گونه نبود که اول «دنگ شو» باشد، بعد موسیقی فیلم، بلکه اول موزیک فیلم بود و بعد «دنگ شو» شکل گرفت. به‌هر حال، ما با دنیای سینما ارتباط زیادی داریم و مدل و روش تولید موسیقی‌مان هم شبیه مدل و روش تولید فیلم است.
از کدام کارتان در فیلم‌ها بیشتر راضی بوده‌اید؟
ما همهٔ کارهایی را که اجرا کرده‌ایم، دوست داریم، ولی خب موسیقی فیلم «ضد گلوله» که آخرش «بزن بریم بهشت» است.
حالا که فصلی
حالا که اوجی
برای قصه نمونده…
این را شاید بیشتر دوست داریم.
چطور شد که گروه از فضای سینما فاصله گرفت و رفته رفته فعالیتش در این زمینه کمرنگ شد؟
ما از فضای سینما فاصله نگرفته‌ایم؛ وقتی برگردیم ایران، بلافاصله قرارست موسیقی فیلم جدید آقای داودی را بسازیم و یک سریال که احتمالاً از چند هفتهٔ دیگر شروع به ساختن می‌کنیم.
آلبوم جدیدی در دست تهیه ندارد؟
ما سه آلبوم آماده داریم که در سبک‌های مختلف است، یکی الکترونیک باکلام، یکی الکترونیک بی‌کلام و یکی هم موسیقی آلبوم بسیار مینیمال و خلوتی است که سازبندی آن بسیار خلوت و ساده است.
کنسرت‌های خارج از کشور را چطور ارزیابی می‌کنید. تفاوت اجراهایتان در داخل و خارج را در چه می‌بینید؟
ما در اولین تور آمریکا و بعد از آن در لندن (انگلستان) با فضای متفاوت بیرون از ایران آشنا شدیم و می‌دانستیم که اجراهای بیرون از ایران چقدر می‌تواند داغ باشد و اینکه چقدر می‌تواند تماشاگر را به هیجان بیاورد. خدا رو شکر در تور کانادا هم دوباره با آن مواجه شدیم. کنسرت‌های خارج از ایران از لحاظ کیفیت صدا بسیار متفاوت است و ما همیشه با آرامش بیشتری روی صحنه می‌رویم و همین باعث می‌شود که کیفیت اجراها بالاتر باشد. تنها چیزی که کمی کار را سخت می‌کند مسائل اداری ایران است، اینکه مسائل مجوزی‌مان در ایران تحت‌الشعاع قرار نگیرد و مسائل ویزا و این قبیل چیزها، وگرنه در صورتی‌که این دو مسئله آسان‌تر می‌بود، ما تورهای بیرون از ایران را بیشتر می‌رفتیم.
آیا قبلاً هم به کانادا آمده بودید؟ از اجراهایتان در کانادا، در کدام شهر بیشتر راضی بودید؟ ونکوور و مخاطبانتان در این شهر را چطور دیدید؟
خیر، تا به‌حال به کانادا نیامده بودیم، بسیار به ما خوش گذشت و جمعیت ایرانی کانادا را خیلی دوست داشتیم. من به شخصه از مخاطب‌های کانادا بیشتر از مخاطب‌های آمریکا راضی بودم. در مورد ونکوور هم باید بگویم که بیشترین مخاطبان ایرانیِ ما در خارج از کشور در ونکوور هستند و خب طبیعتاً اجرای ونکوور اجرایی باحال و پرانرژی بود. شهرهای دیگر یعنی مونترآل و تورنتو هم بسیار خوب بود و اجرای خیلی خوبی داشتیم.
